สมัยก่อนป่ายังอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยสัตว์น้อยใหญ่การเดินทางต้องเดินด้วยเท้าตอนนั้นหลวงปู่กับพระอีก1องค์และมีโยมอีก2คนที่ไปด้วยมีโยมผู้หญิงคนหนึ่งชื่อบุญ หลวงปู่บอกแก็มีบุญ สมชื่อ เคยตายมาแล้ว2ครั้งแต่แกก็ฟื้น
การเดินทางครั้งนั้นโยมบุญเป็นคนปากไม่ค่อยอยู่สุขในมือกำไม้ตีไปพูดไปบางที่ผ่านเหวดึงเถาวัลย์ปากก็ด่าไปพอมาถึงทุ่งโลงโยมบุญได้มาตายลงอีก พระก็ป่วย ฝนก็มาตกแต่ก็แปลกตรงที่พระอยู่ห่างประมาณ10เมตรไม่เปียกฝนตกเป็นวงล้อมรอบ เลยต้องคิดหนักจะบ่อยไว้ก็กลัวเป็นเหยื่อของแร้งกาจะทำอย่างไรดี ก็เลยลองเอาน้ำลดดูปรากฎแกฟื้นขึ้นมาจริงๆ วันนั้นเลยต้องค้างคืนกันที่นั้นพอตอนเช้าต้องไปบินทบาตรเลยบอกแกให้รอที่นี้ก่อน พอบินทบาตรกับมาก็หาไม่เห็นนึกในใจสงสัยโดนเสือคาบไปกินแล้วมั้งมองหาตามทางก็ไม่เห็นลอยอะไรดูหญ้าดูใบไม้ก็ปกติ ก็เลยพากันเดินทางต่อไป พอมาถึงชานเมื่องมองเห็นลอยน้ำหมากจำได้ว่าเป็นของโยมบุญนี้ เลยแวะเข้าไปหาเห็นแกนั่งแก่วงเท้าอยู่บนชานบ้าน พอถามจึงรู้ความว่ามีคนไปรับเลยนั่งเกียวนมากับเขา หลวงปู่รู้แล้วละว่าเป็นพระอินทร์พามาแต่ไม่บอกเพราะกลัวแกจะพูดมาก พอเล่าจบหลวงปู่เลยพูดว่าไม่รู้ตอนนี้โยมบุญไปอยู่ไหนตายหรือยังไม่รู้ถ้าตายอีกครั้งนี้ไม่รุ้จะเอาคืนได้ไหม…
ไลน์ "@wlps" เพื่อรับข่าวสารจากทางวัด
