อัตภาพอันนี้รู้กันอยู่แล้วว่าไม่ใช่ตัว
เพราะไม่เป็นไปในอำนาจ เพราะเป็นปฏิปักษ์แก่ตัวเสียด้วย เป็นข้าศึกแก่ตัวเสียด้วย ไม่เป็นไปในอำนาจอย่างไร ? จะห้ามปรามสักเท่าหนึ่งเท่าใดไม่เชื่อ
จะแก้ไขสักเท่าไรไม่เป็นไปตามแก้ไข และเป็นข้าศึกแก่ตัวเสียด้วย ถ้ายุ่ง ๆ หนักเข้าก็ได้รับทุกข์ยากลำบากจิตใจ ไม่ใช่พอดีพอร้ายทีเดียว

ถ้าไปแก้หนักก็เดือดร้อนหนักเข้า ลองไปแก้เข้าซิ
แก้แก่ แก้เจ็บ แก้ตาย แก้กันอย่างไรนะ แก้ไม่ได้
เป็นข้าสึกแก่ตัวแท้ ๆ เพราะเป็นสภาพว่างเปล่า
อัตภาพนี้น่ะเป็นสภาพว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลยไม่มีอย่างไรก็บิดามารดาปู่ย่าตายายเหล่านั้น ไปไหน? เหลือแต่กระดูก หรือกระดูกอยู่ที่ไหนล่ะ

ได้ร้อยปีพันปีหายไปไหนหมดแล้ว ไม่มีเลยหายไปหมด นี่เป็นสภาพว่างอย่างนี้นะ เป็นของว่างอย่างนี้ เมื่อเป็นของว่างเช่นนี้แล้ว ถามว่าใครล่ะเป็นเจ้าของอัตภาพเหล่านี้ กายมนุษย์ กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายทิพย์ละเอียด กายรูปพรหม กายรูปพรหมละเอียด กายอรูปพรหม กายอรูปพรหมละเอียด ใครเป็นเจ้าของ ไม่มีเจ้าของ ถามหาเจ้าของสักคนเดียวไม่ได้ ใครจะรับว่าของข้าละ เอ้า รับดูซิ แตกสลายหมด

อ้ายคำรับน่ะไม่จริง แตกสลายหายหมด
เมื่อรู้ความจริงอันนี้แล้ว ท่านถึงสอนแนะนำไว้เป็นหลักฐานแน่นอนว่า
สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา ธรรมที่ทำให้เป็นกายนั้น ๆ ธรรม ที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ กายทิพย์ กายรูปพรหมทั้งหยาบทั้งละเอียด ธรรมเหล่านั้นไม่ใช่ตัว

สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา ธรรมทั้งหมดนั้นไม่ใช่ตัว เมื่อใดเมื่อนั้นย่อมเหนื่อยหน่ายในทุกข์ นี่เป็นทางหมดจดวิเศษ เป็นทางบริสุทธิ์

เพราะฉะนั้นจะแสดงทางบริสุทธิ์ให้ฟังในวันนี้นะ
เวลาไม่เพียงพอเสียแล้ว ไม่ฉะนั้นแล้วละก็ตรงนี้จะได้ฟังทางบริสุทธิ์ทีเดียว ทางบริสุทธิ์เป็นสำคัญนะ
ทางบริสุทธิ์นะ ทางบริสุทธิ์เฉพาะต้องไปเส้นเดียว สายเดียว รอยเดียวเท่านั้น จะไปทางอื่นไม่ได้ จะเอาไปจรดอื่นไม่ได้ จะบอกต้นทางให้

ทางบริสุทธิ์นะ ก็ต้องเอาใจหยุด
นั่นแหละเป็นทางบริสุทธิ์
เอาใจหยุดนึกที่ไหน ? ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใสบริสุทธิ์เท่าฟองไข่แดงของไก่
หยุดอยู่กลางดวงนั่นแหละ หยุดทีเดียว
หยุดที่นั่นแหละ เป็นทางบริสุทธิ์ละ ถูกละ หยุดนะ หยุดในหยุด พอรู้ว่าใจหยุดกึก
ใจหยุดก็กลางของกลาง กลางของกลาง กลางของกลาง กลางของกลาง กลางของกลาง กลางของกลาง

หยุดเรื่อยไปนั่นแหละ นั่ง นอน ยืน เดิน ทำให้หยุดอยู่อย่างนี้แหละ นั่นแหละบริสุทธิ์ละ
-ราคะไม่มี
-อภิชฌาความเพ่งเพราะอยากได้ไม่มี
-พยาบาทปองร้ายไม่มี
-เห็นผิดไม่มี
-โลภะความอยากได้ไม่มี
-โทสะความประทุษร้ายไม่มี
-โมหะความหลงงมงายไม่มี
-ราคะความกำหนัดยินดีไม่มี
-โทสะความขุ่นเคืองไม่มี
-โมโหความหลงงมงายไม่มี
-กามราคานุสัยไม่มี
-ปฏิฆานุสัยไม่มี

หยุดเข้าเถอะ หยุดนั่นแหละตั้งแต่ต้นจนพระอรหัตทีเดียว นี่แหละเขาเรียกว่าหนทางบริสุทธิ์ละ ให้ไปทางนี้

หลวงปู่สด จนฺทสโร

Comments

comments