บริกรรมภาวนาว่า“ สัมมาอะระหัง” เข้าไปที่กลางของกลางดวงแก้วกลมใสนั่นแหละ
กลางของกลางคืออย่างไร?
ศูนย์กลางดวงศูนย์กลางกาย เป็นจุดเล็กใสประมาณเท่าเมล็ดโพธิ์เมล็ดไทร เรานึกให้เห็นไว้
นึกเห็นอยู่ตรงนั้น ใจมันก็จะหยุดอยู่ตรงนั้น
เห็นกลางจุดเล็กใสตรงศูนย์กลางนั้น
เรียกว่า“ กลางของกลาง” เมื่อหยุดนิ่งถูกส่วนศูนย์กลางมันขยายออกดวงใหม่ เกิดขึ้นแล้ว
ก็หยุดนิ่งไปกลางของกลางดวงใหม่
หยุดในหยุดกลางของหยุด ไม่ถอนออกมาจากสมาธิ หยุดนิ่งไปเรื่อย ๆ
เรียกว่า“ หยุดในหยุดกลางของหยุด
ถ้าผู้เจริญภาวนาเข้าถึงฝ่ายพระ ด้วยศีล สมาธิ และปัญญา อันมีนัยอยู่ในอริยมรรคมีองค์ ๘ ประการ ได้มากเพียงใด ธรรมส่วนละเอียดก็จะถูกปกครองโดยฝ่ายพระ หรือฝ่ายบุญ ให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นเพียงนั้น ก็จะเป็นผลให้เห็น,จำ,คิด,รู้ สะอาดขึ้น และธาตุธรรมส่วนหยาบได้รับผลดีขึ้นด้วย
และในขณะเดียวกัน ก็กำจัดความไม่บริสุทธิ์ คือ ธาตุธรรมฝ่ายดำหรือมารทั้งหลาย ให้หมดไปจากธาตุธรรมดังกล่าว โดยอัตโนมัติ
พระเดชพระคุณหลวงพ่อ จึงได้ย้ำนักหนาว่าศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ นี้น่ะสำคัญนัก ให้เอาใจไปจรดไว้ที่นั่นเสมอ ทุกอิริยาบถเมื่อมีโอกาส ไม่ว่าจะในขณะเดิน,ยืน,นั่งหรือนอน หรือในขณะไหว้พระสวดมนต์ และอธิษฐานปรารถนาในสิ่งที่ดีที่ชอบทั้งหลาย เพราะที่ศูนย์กลางกายนี้มีอานุภาพยิ่งกว่าที่ใดๆทั้งสิ้น
การกระทำใจให้หยุดในหยุดลงที่นั้น จึงมีผลมาก.
หลวงป๋า