ต้น ศิริวัฑฒก์ รู้สึกได้รับพร 3 วัน  ·

…วันนี้ต้นรอดมาได้…
เพราะอานุภาพของพระกริ่ง สัมมาอะระหัง…ของวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
…เช้ามืดวันจันทร์ที่5กุมภาพันธ์ 2567
เป็นวันที่ต้นต้องทุกข์ทรมานมากที่สุดในชีวิตที่ผ่านมา…
ปกติทุกวันต้นต้องตื่นตีสามเพื่อมาจุดแก๊สต้มน้ำร้อนเสร็จแล้วก็มาล้างหน้าแปลงฟัน
ถ้าวันใหนง่วงนอนมากก็นอนต่อเพื่อรอเวลาให้น้ำเดือดประมาณ1ชั่วโมง
ถ้าวันใหนไม่ง่วงนอนต้นก็จะมานั่งสมาธิภาวนารอจนกว่าน้ำจะเดือด
ปกตินาฬิกาปลุกต้นจะลุกขึ้นเดินไปจุดแก๊สเลย
แต่วันนี้แปลกมากพอนาฬิกาปลุกยังไม่ทันลุกขึ้นเลยใจมันอยากนั่งสมาธิต่อเลยครับ
ต้นนึกถึงคำสอนของพระอาจารย์เสมอว่า ช่วงเวลาที่เราตื่นนอนใหม่ๆให้รีบกำหนดบริกรรมนิมิตรและบริกรรมภาวนาจะได้กำหนดเห็นองค์พระง่ายเพราะช่วงตื่นนอนใหม่ๆใจเรายังไม่ฟุ้งมาก
และเช้าวันนี้ต้นก็คิดในใจว่าจะยังไม่ลุกจากที่นอนขอนั่งสมาธิสัก5นาทีแล้วค่อยลุกเดินไปจุดแก๊สก็ยังทัน
เมื่อสองวันที่ผ่านมาต้นได้บูชาพระของขวัญวัดปากน้ำรุ่น6 จากเพื่อนกัลยาณมิตรท่านหนึ่งมาคืออยากได้มานานแล้ว
ในขณะนั่งสมาธิอยู่นั้นต้นนึกได้ว่าเราพึ่งได้พระของขวัญรุ่น6มาเลยนึกถึงองค์พระแล้วน้อมเอามาบริกรรมเป็นนิมิตรในท้องสัมมาอะระหังๆๆเรื่อยๆๆปรากฏว่าต้นบริกรรมนิมิตรง่ายและบริกรรมภาวนาก็ง่ายเพราะช่วงนั้นพึ่งตื่นนอนใจยังไม่ฟุ้งซ่านแล้วไม่นานต้นก็กำหนดเห็นองค์พระของขวัญรุ่น6ได้อย่างง่ายและเห็นชัดเจนมากอยู่ในท้องเลย แล้วต้นก็ปีติดีใจและสุขใจมากครับ
ไม่นานต้นก็นึกได้ว่าวันนี้เราต้องขายของเลยรีบลุกขึ้นไปจุดแก็ส
จุดแก๊สเสร็จต้นก็มาเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปลงฟันเสร็จแล้วก็มาเตรียมของเอาขนมไปแขวนที่รถ
ในขณะที่ต้นกะลังจัดเตรียมของอยู่นั้น ต้นมีความรู้สึกว่ามันเหมือนมีอะไรเป็นก้อนๆกรมๆอยู่ในท้องคือมีอาการจุกๆแน่นๆในหน้าอก
แต่ต้นก็ไม่ได้สนใจคิดว่าเดี๋ยวก็หายเองแหละ
จนกระทั่งน้ำเดือดและต้นจัดของเสร็จ อาการที่จุกและแน่นหน้าอกก็เริ่มมีอาการหนักขึ้นตามลำดับ แต่ต้นก็คิดในใจว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็คงหายเองแหละ
แล้วต้นก็เข้าไปอาบน้ำๆยังไม่ทันเสร็จเลยอาการก็หนักขึ้นตามลำดับ ต้นเลยรีบออกมาใส่กางเกงๆเสร็จแค่นั้นแหละครับ…
ต้นแทบล้มเลยครับคือมีอาการเหมือนโดนคนจับมัดด้วยเชือกตรงหน้าอกแล้วขันเชือกให้แน่น จนต้นหายใจแทบไม่ได้เลยครับ
คือมันทุกข์ทรมานมากๆเลยครับ จนกระทั่งต้นต้องประคองตัวเองมาตรงที่นอนแล้วล้มตัวลงนอนแบบทรมานอย่างไม่เคยเป็นมาเลยในชีวิต
นี้ในใจขณะนั้นคิดอะไม่ออกเลยมันมีแต่ความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเหลือเกินเวลาผ่านไปนานอาการก็หนักขึ้นๆคือเหมือนมีคนเอาเชือกมารัดตรงหน้าอกให้หนักขึ้นและหายใจก็ลำบาก
จนต้นคิดว่าวันนี้ต้นไม่รอดแน่ คือทำใจแล้วว่าความตายมาถึงเราแล้ววันนี้คือทำใจแล้วว่าตายแน่ๆ
ในขณะนั้นต้นก็คิดว่าถ้าเราตายเช้านี้คงไม่มีใครรู้แน่ๆเลยๆรีบลุกขึ้นประคองตัวเดินไปเปิดประตูใว้เผื่อเราสิ้นลมหายใจคนในห้องเช่าเขาเดินผ่านมาคงเข้ามาดูเรา แล้วช้วยแจ้งให้ทางบ้านรู้ว่าต้นนอนตายแล้วในห้องเช่า เพราะต้นอยู่คนเดียวครับ
…เพราะบุญยังมีอยู่…

ในขณะที่ต้นประคองตัวเดินไปเปิดประตูห้องนั้น แล้วหันกลับมาสายตาชำเรืองเห็นพระกริ่งสัมมาอะระหัง สีทองที่ต้นแขวนใว้บนฝาผนังห้อง ในใจคิดว่าใหนๆก็จะตายแล้วขอเอาองค์พระที่ต้นชอบมากๆมาแขวนคอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วขอนอนตายแบบมีพระอยู่กับตัวเลย
 ขณะที่เอื้อมมือไปหยิบองค์พระกริ่งสัมมาอะระหังสีทองอยู่นั้น กะลังจะหันหน้ากลับมานอนตรงที่นอนสายตาหันมาเจอรูปหลวงปู่สดองค์ยืนที่ต้นได้ร่วมบุญกฐินที่วัดหลวงพ่อสดมา1กองตั้งใว้บนหัวนอนต้น
    ขณะนั้นอาการหนักขึ้นมากหายใจแทบไม่ได้เลยและไม่มีแรงเลย
  พอเห็นรูปหลวงปู่ต้นก็นึกได้ว่าต้นไม่ใหวแล้วคือคิดในใจว่าไม่มีใครช้วยเราได้แน่ๆ
  เลยพยายามประคองตัวนั่งลงแล้วแล้วอธิษฐานขอความเมตตาจากหลวงปู่ว่า...คือคิดในใจว่าหลวงปู่ครับช้วยต้นด้วยครับตอนนี้ต้นทุกข์ทรมานเหลือเกิน...แล้วต้นก็นั่งลงในมือก็จับพระกริ่งสัมมาอะระหังสีทองใว้ตรงหน้าอกแล้วพยายามรวบรวมสติกลับคืนมานึกหลวงปู่แล้วนึกถึงพระกริ่งพยายามนึกให้เห็นในท้องอีกครั้งเพื่อให้ท่านเมตตาช้วย
  ต้นนึกถึงองค์พระกริ่งในท้องพร้อมบริกรรมภาวนาว่าสัมมาอะระหังๆๆให้หนักเร็วและดังขึ้นครับ
    ...ความอัศจรรย์ในองค์พระ...

เวลาผ่านไปไม่กี่วินาทีเลยครับ

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับอาการที่แน่นตรงหน้าอกและในท้องค่อยๆๆขี่คลายลงเรื่อยๆเหมือนคนที่เอาเชือกมารัดตรงหน้าอกได้คลายเชือกลงแล้วแต่ยังเจ็บปวดอยู่และหายใจได้คร่องขึ้น
แล้วต้นก็เอนตัวลงนอนตอนนี้หายใจสะดวกขึ้นแต่ยังแน่นหน้าอกอยู่แล้วต้นก็คิดในใจว่าวันนี้คงไม่ได้ขายของแล้วเพราะเลยเวลามามากแล้วปกติต้นจะออกจากบ้านตีห้าทุกวัน
แล้วก็นอนบริกรรมภาวนาพร้อมกับองค์พระจนหลับไป
มารู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงที่พี่ข้างห้องเขาออกมาสตาทร์มอไซค์ออกไปทำงานต้นรีบลุกขึ้นบนที่นอนแบบงงๆว่าเราเป็นอะไรกันแน่คือตื่นขึ้นมาอาการที่จุกแน่นหน้าอกไม่มีเลยหายเป็นปกติทุกอย่าง แปลกใจมากครับ

    มาดูเวลาก็หกโมงครึ่งเลยรีบใส่เสี้อออกไปขายกาแฟ เพราะของเราเตรียมใว้พร้อมแล้วจะออกตีห้า แต่ยังทันอยู่
    ต้นขับรถออกมาก็คิดในใจว่าเราก็ไม่ได้ป่วยปกติทุกอย่างและก็ไม่เคยเจออาการที่หนักแบบนี้เลยงงมากๆครับผม5555

…ต้นคิดว่าที่รอดมาได้ครั้งนี้เพราะหลวงปู่เมตตาช้วยและอานุภาพของพระกริ่งสัมมาอะระหัง
เนื้อนวะที่หลวงพี่อังกูรเมตตาช้วยปิดทองให้สมัยก่อนที่ท่านจะบวชครับผม
เช้านี้เลยแขวนพระกริ่งสัมมาอะระหังทั้งองค์ใหญ่และองค์เล็กเลยครับ5555เพื่อความไม่ประมาทครับผม5555

 (ชีวิตของคนขายแฟเฉียดมากๆครับ)

 นิทราราตรีสวัสดิ์ครับผม 5ก.พ.67

Comments

comments