รำลึกความเก่า ……………
…………;พระที่หลวงป๋าให้ เป็นของขวัญ …ในช่วงที่ช่วยงานอบรม ฯ ……สมัยก่อน …ช่วงมีงานอบรม พระกรรมฐาน ช่วง 1-15. พฤษภาคม. และ 1-15 ธันวาคม. พวกเรากลุ่มเด็ก………จะรวมตัวกันไปช่วยงานท่าน ทำงานต่างๆที่ท่าน มอบหมายให้ …คอยตามช่วย เป็นลูกมือ. ดูแลจัดสถานที่ ต่างๆ คอยดูว่าหลวงป๋าขาดอะไร ที่จะใช้สอยที่พักกัมมัฏฐาน. บริเวณ กลดธุดงค์ ของท่าน. คอยตามเรื่องภัตตาหาร ที่จัดใส่บาตร.ถวาย เพราะท่านจะฉัน. มื้อเดียว. ที่กลด วันละครั้ง คอยช่วยกัน ดูแล ทำหน้าที่. ………วิ่งกันเป็นลิง เข้าๆ. อออก ๆ กัน อยู่สี่ห้าคน เป็นประจำ. ……และในส่วนภาวนา ก็จะใช้เวลากลางคืน ทำหน้าที่ๆท่านมอบหมายให้ แก้ไข …ดูแล ……ทำภาวนา ……ฯ ตามคำสั่ง ที่ท่านจะคอยสั่งเป็นช่วงไป……… จะเป็นหน้าที่ลับๆ… สำหรับลิงเด็กๆในกลุ่มพวกผม …บางครั้ง ถ้าวิทยากร ในการสอนภาวนาขาด …ก็จะโดนท่านให้ออกสอน ……อันนี้ไม่ถูกอัธยาศรัย ของผมเท่าไร ? จะคอยหนี 5555……แต่ถ้าหนีไม่รอด ก็ต้องรับ…หน้าที่ ………บางครั้งท่านให้ไปช่วย …………นั่งประกบพระ ที่ท่านสอนภาวนา……อันนี้ยิ่งไม่ถูกใจเด็กซนอย่างพวกเราเลย …………แต่ก็เสียไม่ได้ เป็นคำสั่งท่านอาจารย์ ก็ต้องทำ…. บางครั้งผมก็ยอมรับน่ะ. ก็นิสัยไม่ดี ……เมื่อคืน ทำภาวนาฯ กันหลายกะแล้ว …5555สมัยนั้นยังเด็ก. ก็แอบเกเร อยู่เหมือนกัน ………พอให้ไปนั่งช่วยประกบ ………เราชอบคิดว่า. หลวงพ่อท่านเป็นพระวิทยากร …อยู่แล้ว …ก็ต้องทำช่วยท่าน………(ด้วยหรือ?). แต่อีกใจหนึ่งก็ ทำๆไป อย่างนั้นล่ะ …เอาตามที่หลวงป๋าสั่ง …(แต่แป๊ปเดียวน่ะ…) เพราะถ้าไม่ทำจะผิดจากคำท่านมอบหมายให้…. แต่ก็มีเจ้าเล่ห์ อยู่บ้างพอทำเสร็จ เราก็แอบหลับดีกว่า …………………มาคิดดูภายหลัง ให้รู้สึกผิดต่อใจ. เสียใจเล็กๆ. อยู่ไม่น้อย ในความดื้อของเรา…………. พระ~หลวงพ่อที่เป็น วิทยากร ท่านคง แอบตำหนิอยู่ในใจ บ้างล่ะ……. แต่ก็ผ่านไปแล้ว ………
…………พวกเราเด็กๆสมัยนั้น …ชอบที่สุดคือภาวนากับหลวงป๋า …กับ หลวงพ่อภาวนาฯ ……มันมีรสชาติตื่นเต้น ในวิชชาที่ท่านสอน สั่งให้ทำ…เสมอๆ ทุกๆครั้ง …มันจะเป็นคล้ายกับม้าแข่ง ที่ลงวิ่งในลู่ ในสนามแข่ง……ที่ต้องพร้อม ที่จะสับขาเต็มกำลังคอยจ้อง จดจ่อ กับคำสั่งวิชชา พิเศษ ……ที่ท่านจะให้ทำ …ตั้งแต่เริ่มสับกายซ้อนกาย ซ้อนสับทับทวี แล้วก็ทำไปละเอียดเรื่อย……. ทั้งตรวจภพ ตรวจจักวาล. ……จนละเอียดพิสดารละเอียดไปเรื่อย…… ในเรื่องธาตุธรรม ………เรื่องเหตุวิชชา ………และล้มกายเป็นเหตุในวิชชา 19 อย่าง ……… ………………………ไปจนทับทวีวิชชา………………ในเขตธาตุ เขตธรรมต่อๆไป…………สมัยนั้น กลุ่มเด็กๆ อย่างพวกเรามีงานทำสนุกมากๆ ……… เผลอแป้ปเดียวผ่านไปสามสิบกว่าปีแล้ว ………ยังรู้สึกถึงพระคุณหลวงพ่อกับหลวงป๋าฯ ที่เมตตาพวกเรา เด็กๆ ที่แสนจะดื้อ อย่างพวกเรา …………น้อมกราบ รำลึกถึงพระคุณองค์ท่านที่เมตตาต่อพวกเราอย่างที่สุด ………………
………ช่วงวัย ต่างๆ ได้ผ่านพ้นไปตามกาลตามเวลา. ได้เก็บเกี่ยวประสพการณ์ ต่างๆ ได้โอกาสในการสร้างบารมี ต่างๆมากมาย. มีผิดพลาดไปบ้างก็เล็กๆน้อยๆ ตามความคิดเห็นในวัยเด็กที่ไม่ถ้วนถี่ ………แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร ให้เป็นบาดแผลแก่ดวงใจดวงนี้ …………. มีแต่ให้นึกแล้วอายใจ ปนเขิน-ขำ ตนเอง. แต่ช่วงวันเวลาที่ผ่านไปนั้น กลับทำให้เห็นโอกาสที่ได้ลงมือทำ โอกาสที่ได้พบ กัลยาณมิตร และคุณครูอาจารย์ที่ประเสริฐ ……ซึ่งก็นับได้ว่าเราได้โอกาสอันประเสริฐ. และเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ที่ตนเองได้รับ ในการเกิดมา…ในภพชาตินี้จริงๆ. …………………
ไลน์ "@wlps" เพื่อรับข่าวสารจากทางวัด
