เรื่องเล่าของ หลวงปู่ทองทิพย์ พุทธปัญโญ

ปฐมบท : หลวงปู่ทองทิพย์ สอนเรื่อง “ นกกระจาบขาวชาดก”

หมายเหตุ คำสอนเรื่องนี้ พระเดชพระคุณหลวงปู่ทองทิพย์ ฯ มอบให้ลูกศิษย์ท่านหนึ่งในครั้งแรกที่ได้ถวายขันธ์ ๕ ขันธ์ ๘ มอบตัวเป็นศิษย์ เมื่อปลายปี พ.ศ.๒๕๔๑ ณ วัดป่าสีดาพระรามลักษณ์รัตนโคตร โดยข้อธรรมนี้กล่าวถึงความสามัคคีของหมู่คณะ

ดังนั้น คณะผู้จัดทำจึงขอยกนำชาดกเรื่องนี้มาไว้เป็นเรื่องแรก เพื่อน้อมจิตน้อมใจของท่านทั้งหลายทั้งที่เคยรู้จักหลวงปู่ทองทิพย์ฯ มาก่อนหรือไม่ก็ตาม มิไม่แตกแยกชิงดีชิงเด่น ให้รู้รักสามัคคีต่อกัน ตามวาสนาบารมีธรรม ตามผู้ใหญ่ที่ครองศีลครองธรรม หรือตามธรรมาธิปไตย เทอญ

……………………………………………………………………………………………………….

ในอดีตชาติ เมื่อครั้งพระโพธิสัตว์อันเป็นหน่อบรมครูศรีศากยมุนีพระผู้มีพระภาคของเรา ได้เสวยพระชาติเป็นหัวหน้านกกระจาบขาว ครั้งนั้น เทวทัตได้เป็นหัวหน้าฝ่ายนกกระจาบดำ ทั้งสองต่างมีนกกระจาบเป็นบริวารเช่นกัน

ครั้งนั้น มักมีนายพรานล่าสัตว์ แลล่านกโดยใช้แห หรือตาข่ายหว่านไปจับนกอยู่เสมอ เพราะฉะนั้น นกกระจาบขาวโพธิสัตว์ เมื่อให้โอวาทธรรมแก่นกกระจาบขาวบริวารพวกพ้องตามปรกติแล้ว จึงได้นัดหมายอบรมว่า “ หากกาลใด ที่พวกเราถูกจับด้วยแหตาข่ายของนายพราน ขอให้พวกเราจงสามัคคี รวบรวมกำลัง แล้วออกแรงบินขึ้นพร้อมกันตามสัญญาณที่เราจะให้นะ พลังที่พวกเรารวบรวมและบินขึ้นพร้อมกัน อาจนำพาให้มีชีวิตรอดได้”

ส่วนฝ่ายนกกระจาบดำ มีหัวหน้าคือเทวทัต โดยนิสัยนกกระจาบดำฝูงนี้ ไม่ค่อยสามัคคีปรองดองกัน เวลาไปหาอาหารหรือไปแห่งไหน ก็ต่างคิดว่าตัวของตนนั้นเก่ง มีกำลังมาก ไม่อาจที่ใครจะมาจับได้ หากแต่แล้ววันหนึ่ง ฝูงนกกระจาบดำถูกนายพรานหว่านแหตาข่ายเพื่อจะจับกินเป็นอาหาร ดังนั้น นกกระจาบดำแต่ละตัวก็ต่างผยอง หลงตนว่ามีพละกำลังมาก จึงแข่งกันกระพือปีกบินขึ้นโดยไม่พร้อมกัน ทำเช่นนี้เท่าไรก็มิอาจหลุดพ้นจากการถูกแหตาข่ายครอบได้ สุดท้ายจึงต้องถูกนายพรานจับไปเป็นอาหารทั้งหมด

หากแต่ในกาลที่ฝูงนกกระจาบขาวถูกจับด้วยวิธีเดียวกัน นกกระจาบขาวทุกตัวได้ทำตามที่หัวหน้าอบรมสั่งสอนไว้ เมื่อได้สัญญาณจากนกโพธิสัตว์แล้ว ก็ต่างกระพือปีกขึ้นพร้อมกัน ด้วยความสามัคคีร่วมแรงพร้อมกันนั้น จึงเกิดแรงยกขึ้นมากพอที่จะยกแหตาข่ายนั้นได้ แล้วบินหนีเอาชีวิตรอดได้ทุกตัว

ชาดกเรื่องนี้กล่าวถึงความสำคัญในความสามัคคีของหมู่คณะ อันจะนำพาให้ถึงซึ่งความอยู่รอด ความเจริญ และความสำเร็จ อันจะพึงมีในทุกกิจการ

……………………………………………………………………………………………………..

-จบ-

เรื่องเล่าของ หลวงปู่ทองทิพย์ พุทธปัญโญ
www.buddhapunyo.org

Comments

comments