ในวัดแห่งหนึ่งมีเณรกับหลวงตาในทุกวันเณรก็บ่นและแต่แก้วตาปลาๆๆๆๆอยู่อย่างนั้นจนพระที่อยู่ข้างห้องนั้นทนไม่ได้ วันหนึ่งพระที่อยู่ข้างห้องเกิดนึกสนุกขึ้นมาเลยอยากจะแกล้งเณรเล่นสักหน่อยเลยไปเก็บเอาตาปลามาได้หนึ่งข้างเอามาใส่ไว้ในแก้วของเณร ที่นี้เรื่องก็ร้อนถึงพระอินทร์เพราะเณรเป็นคนดี พระอินเลยเอาแก้ตาปลาของจริงมาเปลี่ยนให้ พอตื่นเช้ามาแบบตายังไม่ได้ลืมเณรก็เอามือคำดูที่แก้วชึ่งก็ทำเป็นประจำทุกวัน พอเจอแก้วตาปลาเณรก็ดีใจเลยเอาใส่ปากพอ อมแก้วตาปลาเข้าไปเณรก็มองเห็นหมดเห็นป่าหิมพานโน้น มองไปไหนก็เห็นหมดตัวก็เบาเลยลองเหาะดูรอบห้องด้วยความดีใจ ฝ่ายพระที่เอาตาปลามาใส่ไว้นั้นตื่นเช้ามายังไม่เห็นเณรออกจากห้องก็เลยไปตามเรียก เพื่อจะได้ไปบิณฑบาตรกัน พอเรียกเณรๆไปบิณฑบาตรได้แล้ว เณรเลยตอบออกมาว่าไปเถอะผมจะไปฉันที่ป่าหิมพาน พอพระได้ยินอดหัวเราะไม่ได้เลยแย่ไปว่า ไปป่าหิมพานอย่าลืมเอาอะไรมาฝากด้วยละ เณรตอบว่าครับจากนั้นเณรเลยเหาะไปที่ป่าหิมพานขากลับได้เอาขนุนมาฝากด้วย(หลวงปู่บอกว่าขนุนลูกเท่าภูเขาที่เป็นจีบบัวจีบหนึ่งเท่าโองแดง แล้วท่านก็เอามือชี้ไปโองแดงที่ข้างๆที่ท่านนั่งอยู่)โดยเหาะมาแล้วเอานิ้วเท้าหนีบขนุนมาด้วยผู้คนทั้งหลายที่ไม่เคยเห็นต่างคนก็ต่างมาดู แล้ววันต่อมาหลวงพ่อก็จะเอาบ้างเลยไปป่าวประกาศบอกโยมทั้งหลายว่าจะไปฉันที่ป่าหิมพาน ท่านได้เตรียมพร้อมทุกอย่างเตรียมบาตร ปลาหล้าก็ห่อไปด้วยแกะเอาตาปลามาได้เป็นกำคิดในใจว่าเณรมีตาเดียวยังไปได้ พอบอกลาญาติโยมเรียบร้อยแล้วท่านก็เดินขึ้นไปบนศาลาพร้อมโบกไม้โบกมือสั่งเสีย จากนั้นก็โดดลงมาหลวงบอกว่าปลาก็กระจายพอปลาหล้าข้าวของแตกกระจายหมด
ไลน์ "@wlps" เพื่อรับข่าวสารจากทางวัด
