~อานุภาพแหวนพญาเหล็ก~

มีพี่รู้จักกันเล่าเรื่องราวถึงอานุภาพแหวนพญาเหล็กที่ครั้งหนึ่งได้ไปทำบุญที่วัดหลวงพ่อสด 200 บาท รับแหวนพญาเหล็กติดตัวมาในช่วงเวลานั้น โดยมูลเหตุในครั้งนั้นได้ฟังจากปากของพระเดชพระคุณหลวงป๋าว่า มีญาติโยมที่ได้รับแหวนพญาเหล็กติดตัวไป ครั้งหนึ่งมีสุนัขวิ่งเข้ามาทำท่าจะกัดที่โยมคนนั้น ด้วยความตกใจจึงทำมือโบกสะบัดไปมา เพื่อห้ามไม่ให้สุนัขตัวนั้นเข้ามาหา แต่ความแปลกประหลาดได้เกิดขึ้นเมื่อสุนัขตัวกลับมีอาการหยุดชะงักแล้ววิ่งกลับออกไปอย่างงงๆ ในมือของโยมคนนั้นสวมแหวนพญาเหล็กที่ได้จากการมาทำบุญที่วัด ด้วยมูลเหตุนี้เองประกอบกับความเคารพศรัทธาในตัวหลวงป๋าพี่คนนี้จึงได้สวมแหวนพญาเหล็กติดตัวมาตลอดโดยมิได้ถอดออกห่างจากกายเลย

เวลาล่วงมาหลายปี จนเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2566 ที่ผ่านมา พี่คนนี้ได้มาทำงานที่โรงงานเหล็กดัดประตูหน้าต่าง ครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้งเวลาทำงานต้องทำอย่างมีสติ เพราะการทำงานต้องมีการเจียเหล็กอยู่บ่อยครั้ง หากเผลอสติอาจเกิดอุบัติเหตุได้อย่างง่ายดาย

แต่ทว่าครั้งนี้เกิดเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้นมา ในขณะที่กำลังใช้เครื่องเจียๆเหล็กอยู่นั้น ใบหินเจียขนาดสี่นิ้วที่หมุนด้วยความเร็วสูงก็ได้เกิดแตกหักกระเด็นมาโดนนิ้วโป้งข้างซ้ายอย่างแรง ซึ่งเป็นข้างที่สวมแหวนพญาเหล็กในขณะนั้น ด้วยความแรงและความเร็วที่ส่งเศษใบหินมากระทบกับนิ้วอย่างแรง ทำให้ต้องหยุดชะงักด้วยความเจ็บปวด คิดในใจว่าเลือดคงออกท่วมแน่ๆ แต่ปรากฏว่าร่องรอยที่เกิดขึ้นกลับพบแต่รอยขีดข่วนเล็กๆตรงบริเวณนิ้วโป้งเท่านั้น

แม้จะไม่มีเลือดออก แต่ความเจ็บและปวดก็เริ่มปรากฏ เมื่อสำรวจแล้วว่าไม่หนักหนาด้วยภาระหน้าที่จึงต้องทำงานต่อไป ปฏิบัติงานได้สักพัก ก็เกิดเหตุการณ์เดิมซ้ำรอย นั่นคือใบหินเจียใบใหม่ได้แตกหักอีกครั้ง ครั้งนี้กระเด็นมาโดนนิ้วกลางด้านซ้ายอย่างจัง ความเจ็บปวดได้แล่นขึ้นมาจากนิ้วมือจนคิดว่าคราวนี้เลือดออกมามากแน่ๆ แต่น่าแปลก กลับพบแค่ริ้วรอยเหมือนแมวข่วนเช่นเดิม

ถ้าไม่ใช่ด้วยอานุภาพแห่งแหวนพญาเหล็กแล้ว ก็นึกไม่ออกว่าเหตุปัจจัยใดที่มาช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ขนาดนี้ ในขณะเดียวกันในคืนนั้น มีพนักงานที่เป็นช่างเหล็กเหมือนกันเกิดใบหินเจียแตกกระเด็นมาโดนนิ้ว กลับเกิดเป็นบาดแผลยาวประมาณหนึ่งนิ้ว มีเลือดไหลทะลักมาเต็มมือจนต้องลาหยุดงานไปรักษาตัวในวันถัดไป

ด้วยเหตุนี้ผู้เล่าจึงมีความศรัทธาและเชื่อมั่นในบารมีของพระเดชพระคุณหลวงป๋าและวัตถุมงคลที่ได้มาอย่างสุดกำลังจากประสบการณ์ตรงที่ตนเองได้ประสบพบเจอมากับตัวถึงสองครั้ง… กลับไปคืนนั้นจึงได้สวดมนต์และระลึกถึงพระคุณของครูบาอาจารย์ที่ท่านเมตตาลูกศิษย์เสมอไม่แปรเปลี่ยน…

เรียบเรียงโดย : อังกูร