บ่อต้องไปยุ่งกับไผดอก อยู่กับจะของ

จัมปา อเนกชาติสํสารํ

เลือกคบคน คนที่ชวนเราภาวนา

เมื่อครั้งแรก ที่ได้เข้าไปพบกับหลวงปู่ทองทิพย์ ท่านนั่งอยู่บนแคร่ กางมุ้ง ไม่ได้มีหัวข้อสนทนาใดๆ พบท่าน ท่านก็ทักและบอกสอนว่า…

บ่อต้องไปยุ่งกับไผดอก อยู่กับจะของ

ท่านนิ่งหน่อยหนึ่งแล้ว บอกสอนต่อว่า

สิเฮ็ดไว้ถ่าดอก

เฮ็ดตามพระพุทธเจ้าไป

ท่านคงมองเห็นนิสัยและอนาคตว่า ผมกำลังแสวงหาครูอาจารย์มาเป็นแบบในการปฏิบัติธรรม ซึ่งเป็นของภายนอกตัว ตามเป็นจริงแล้ว “ธรรมะอยู่ในตัวเอง” ความเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้า ความเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ความเป็นพระอรหันตขีณาสพ ก็อยู่ในตัวเรา ความเป็นพระจักรพรรดิ ก็อยู่ในตัวของเรา…

—————————

….เป็นช่วงจังหวะที่ต้องเรียนรู้ในธาตุในธรรมว่า “เป็นจริงอย่างไร” เรียนรู้คน การเรียนรู้อริยสัจจ์ โดยเฉพาะ “ทุกขอริยสัจจ์ประจำโลก” เป็นปัญญาอย่างยิ่ง (ปัญญาภาวิตา) ให้ได้รู้-เห็นสภาวธรรมและสัจจธรรมตามที่เป็นจริง

…การคบคน ไม่ต้องมีมากหรอก ได้กัลยาณมิตรซัก 2-3 คน ก็เพียงพอ คบกับคนที่ชักชวนเราเจริญภาวนา หากคบคนมากๆ คนนั้นก็จะบอกเราให้ทำอย่างนั้นซิ ถึงจะดี คนนี้ให้ทำอย่างนี้ซิ ถึงจะดี ฯลฯ ความเป็นจริง เราๆ เป็นลูกไล่ใครๆ เขาไปหมด…

พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสสอนเรื่อง “การอยู่ร่วมกับคน (ธาตุธรรม ๓ ฝ่าย)” นี่ละ เป็นข้อแรกของมงคลสูตร (พระสูตรที่ว่าด้วยความเป็นมงคลชองชีวิต)
อเสวนา จ พาลานํ ไม่คบคนพาล คนหลง

ปญฺฑิตานญฺจ เสวนา คบบัณฑิต คนดี คบที่ชวนเราเจริญภาวนา

ปูชา จ ปูชนียานํ บูชาคนที่ควรบูชา ไหว้คนที่ควรไหว้ นับถือคนที่ควรนับถือ

ปฏิรูปเทสวาโส จ อยู่ในประเทศที่เหมาะสมดีแล้ว

… เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ

บาทแรกๆ แห่งพระคาถา ล้วนเป็นเรื่องของการเลือกอยู่ร่วมกับคน (ดี) ทั้งสิ้น แลฯ

แชร์เลย

Comments

comments

Share: