พระกริ่งเขมรทองคำของหลวงป๋า โดย ทวีวัฒน์ เติมฤทธิ์ (อู๋)

พระกริ่งเขมรทองคำของหลวงป๋า โดย ทวีวัฒน์ เติมฤทธิ์ (อู๋)
วันหนึ่งหลวงพ่อภาวนาโกศลเถระ (วีระ คณุตตโม) วัดปากน้ำภาษีเจริญผู้ถ่ายทอดวิชชาธรรมกายให้แก่หลวงป๋า ได้ใช้ให้ลูกศิษย์ชื่อคุณทองหล่อ นำน้ำมนต์ของท่านไปที่ท้องนาของจังหวัดหนึ่งซึ่งจุดนั้นกำลังจะถูกน้ำท่วม เพราะทางกรมชลประทานจะใช้บริเวณนั้นเป็นเขื่อนเก็บน้ำ ท่านบอกว่าต้องรีบไปเพราะเดี๋ยวน้ำจะท่วมแล้วจะไม่สามารถทำการได้ ท่านสั่งว่าเมื่อไปถึงจุดนั้นก็ให้เอาน้ำมนต์นี้ไปเทลงบนพื้นดินให้รอบ เมื่อเทเสร็จก็ให้ขุดดินตรงจุดนั้น คุณทองหล่อก็ทำตามที่ท่านสั่งทุกขั้นตอนโดยขุดดินลงไปเพียง 1 เมตร ก็ไปพบกับหินทรายซึ่งถูกแกะสลักให้เหมือนกับฝาปิด เมื่อเปิดฝาหินออกมาก็เห็นผอบดินเผาอยู่ด้านใน เมื่อเปิดผอบออกมาก็เห็นพระกริ่งองค์หนึ่งเก่าแก่มาก ผิวเต็มไปด้วยขี้ดินและหินสีพระออกสนิมเขียวติดอยู่จนมองไม่เห็นผิวเดิม องค์พระจุดที่ขุดเจอนี้ก็คือบริเวณยอดหลังคาของ “อโรคยาสถาน” ซึ่งเป็นสถานพยาบาลของคนเดินทางของพวกขอมโบราณ เป็นเส้นทางที่พวกขอมใช้เดินทางเพื่อค้าขายและการปกครองในดินแดนแถบนี้คาด ว่าอโรคยาสถานนี้สร้างในยุคสมัยของพระชัยวรมันที่ 7
ญาณทรรศนะของหลวงพ่อภาวนานี้นับว่ามีความแม่นยำมาก เพราะจุดที่ท่านสั่งการให้ไปนั้นท่านจะบอกลักษณะของสถานที่โดยละเอียด แม้ท่านยังไม่เคยไปแต่ก็บอกเส้นทางลักษณะของสถานที่ได้อย่างถูกต้องทุก ประการ ทำให้การเดินทางเพื่อค้นหาสถานที่และขุดหาของทำได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังมอบน้ำมนต์ไปเทก่อนขุดเพื่อป้องกันไม่ให้ของนั้นถูกเคลื่อนย้ายหนีไป อีกด้วย (ผู้ทำหน้ามี่เฝ้าสมบัติมักไม่ยอมให้เพราะเฝ้ามานานจนเกิดความหึงหวงสมบัติ นั้น) เมื่อคุณทองหล่อได้พระมาตามสั่งก็รีบนำกลับมาให้แก่หลวงพ่อภาวนา หลวงพ่อภาวนาบอกว่าไม่ต้องเอามาให้ท่านแต่ให้รีบเอาไปคืน “เจ้าของ” ซึ่งก็คือหลวงป๋าวัดหลวงพ่อสดของพวกเรานั่นเอง
หลวงพ่อภาวนาบอกว่าองค์นี้เป็นพระกริ่งทองคำองค์ที่ 4 และเป็นองค์สุดท้าย ส่วนองค์อื่นๆ นั้นถูกขุดเอาพระไปอยู่กับคนอื่นหมดแล้ว เพราะอโรคยาสถานแบบนี้มีทั้งหมด 4 แห่งแล้วก็บรรจุพระแบบนี้เหมือนกัน เมื่อหลวงป๋าท่านได้มาแล้วท่านก็นำพระไปล้างน้ำ คราบกรุติดเต็มทั้งองค์เห็นแต่สนิมเขียวและเศษขี้ดิน แต่เมื่อค่อยๆ ล้างออกมาจนเห็นผิวองค์พระก็ต้องตกตะลึง เพราะเป็นพระกริ่งทองคำแท้ ศิลปะการสร้างก็งดงามละเอียดลออ องค์พระสวยงามสมบูรณ์ดีทั้งองค์ ถือเป็นพระที่สวยงามที่สุดของยุคสมัยนั้นองค์หนึ่ง
ต่อมาหลวงป๋าท่านจึงได้สร้างพระกริ่งชัยวรมันที่ 7 เพื่อเป็นการย้อนระลึกถึงการสร้างพระกริ่งทองคำแบบองค์ที่ได้มานี้ด้วยเนื้อ พญาเหล็กไหล (เป็นการสร้างย้อนยุค) และต่อมาท่านพญาสุทธิสุทโธนาคราชก็ได้นำพระชัยวรมันที่ 7 องค์ใหญ่ ขนาดหน้าตักประมาณ 16 นิ้วมาถวายหลวงป๋า โดยต้องไปนำมาจากถ้ำแห่งหนึ่งในจังหวัดสกลนคร คาดว่าในสมัยนั้นมีการสร้างรูปเหมือนของพระชัยวรมันที่ 7 ทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ถ้าใครอยากรู้ว่าพระชัยวรมันที่ 7 มีใบหน้าอย่างไรก็ให้ดูได้จากใบหน้าของพระองค์นี้

Surasit Jaisai พระของขวัญวัดหลวงพ่อสด

พระกริ่งขอมทองคำของหลวงป๋า
โดยคุณทวีวัฒน์ เติมฤทธิ์ (อู๋)
8 กันยายน 2559
วันหนึ่งคุณปิงได้นำพระโบราณที่ขุดได้จากที่แห่งหนึ่งไปถวายหลวงพ่อพระราชพรหมเถร (วีระ คณุตฺตโม) หรือลูกศิษย์เรียก หลวงพ่อภาวนา วัดปากน้ำภาษีเจริญผู้ถ่ายทอดวิชชาธรรมกายให้แก่หลวงป๋า เมื่อหลวงพ่อภาวนาเห็นพระโบราณเหล่านั้นท่านก็พูดขึ้นว่า ให้คุณปิงกลับไปในจุดที่เจอพระเหล่านั้นอีกครั้งเพราะในบริเวณเดียวกันนั้นจะมีพระกริ่งโบราณอยู่อีกองค์หนึ่งรอเจ้าของอยู่ พร้อมกับทำน้ำมนต์ของท่านให้คุณปิงไปที่ท้องนาแห่งหนึ่งของจังหวัดสุโขทัย โดยบอกพิกัดของพระกริ่งโบราณไว้อย่างชัดเจน และกำชับว่าให้รีบไปเพราะจุดนั้นกำลังจะถูกน้ำท่วมเนื่องด้วยทางกรมชลประทานจะใช้บริเวณนั้นเป็นฝายเก็บน้ำ
ท่านสั่งว่าเมื่อไปถึงจุดนั้นก็ให้เอาน้ำมนต์นี้ไปเทลงบนพื้นดินให้รอบ เมื่อเทเสร็จก็ให้ขุดดินตรงจุดนั้น คุณปิงก็ทำตามที่ท่านสั่งทุกขั้นตอนโดยขุดดินลงไปเพียง 1 เมตร ก็ไปพบกับหินทรายซึ่งถูกแกะสลักให้เหมือนกับฝาปิด เมื่อเปิดฝานี้ออกมาก็มีผอบอยู่ด้านใน ภายในผอบมีพระกริ่งองค์หนึ่งเก่าแก่มากองค์ขนาดสูงประมาณ 1.5 นิ้ว ผิวเต็มไปด้วยขี้ดินและหิน ผิวสีขององค์พระมีสีเขียวติดอยู่จนมองไม่เห็นผิวเดิม องค์พระจุดที่ขุดเจอนี้ก็คือบริเวณยอดหลังคาของ “อโรคยาสถาน” ซึ่งเป็นสถานพยาบาลของคนเดินทางของพวกขอมโบราณ เป็นเส้นทางที่พวกขอมใช้เดินทางเพื่อค้าขายและการปกครองในดินแดนแถบนี้คาดว่าอโรคยาสถานนี้สร้างในยุคสมัยของพระชัยวรมันที่ 7
ญาณทรรศนะของหลวงพ่อภาวนานี้นับว่ามีความแม่นยำมาก เพราะจุดที่ท่านสั่งการให้ไปนั้นท่านจะบอกลักษณะของสถานที่โดยละเอียด แม้ท่านยังไม่เคยไปแต่ก็บอกเส้นทางลักษณะของสถานที่ได้อย่างถูกต้องทุกประการ ทำให้การเดินทางเพื่อค้นหาสถานที่และขุดหาของทำได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังมอบน้ำมนต์ไปเทก่อนขุดเพื่อป้องกันไม่ให้ของนั้นถูกเคลื่อนย้ายหนีไปอีกด้วย (ผู้ทำหน้ามี่เฝ้าสมบัติมักไม่ยอมให้เพราะเฝ้ามานานจนเกิดความหึงหวงสมบัติ นั้น) เมื่อคุณปิงได้พระมาตามสั่งก็รีบนำกลับมาให้แก่หลวงพ่อภาวนา หลวงพ่อภาวนาบอกว่าไม่ต้องเอามาให้ท่าน แต่ให้รีบเอาไปคืน “เจ้าของ” ซึ่งก็คือหลวงป๋าวัดหลวงพ่อสดของพวกเรานั่นเอง
หลวงพ่อภาวนาบอกว่าองค์นี้เป็นพระกริ่งทองคำองค์ที่ 4 และเป็นองค์สุดท้าย ส่วนองค์อื่นๆ นั้นถูกขุดเอาพระไปอยู่กับคนอื่นหมดแล้ว เพราะอโรคยาสถานแบบนี้มีทั้งหมด 4 แห่งแล้วก็บรรจุพระแบบนี้เหมือนกัน เมื่อหลวงป๋าท่านได้มาแล้วท่านก็นำพระไปล้างน้ำ คราบกรุติดเต็มทั้งองค์เห็นแต่สนิมเขียวและเศษขี้ดิน เมื่อค่อยๆ ล้างออกมาจนเห็นผิวองค์พระก็ต้องตกตะลึง เพราะเป็นพระกริ่งทองคำแท้ ศิลปะการสร้างก็งดงามละเอียดลออ องค์พระสวยงามสมบูรณ์ดีทั้งองค์ ถือเป็นพระที่สวยงามที่สุดของยุคสมัยนั้นองค์หนึ่ง
ต่อมาหลวงป๋าท่านจึงได้สร้างพระกริ่งชัยวรมันที่ 7 เพื่อเป็นการย้อนระลึกถึงการสร้างพระกริ่งทองคำแบบองค์ที่ได้มานี้ด้วยเนื้อพญาเหล็กไหล (เป็นการสร้างย้อนยุค) และต่อมาท่านพญาสุทธิสุทโธนาคราชก็ได้นำพระชัยวรมันที่ 7 องค์ใหญ่ ขนาดหน้าตักประมาณ 16 นิ้วมาถวายหลวงป๋า โดยต้องไปนำมาจากถ้ำแห่งหนึ่งในจังหวัดสกลนคร คาดว่าในสมัยนั้นมีการสร้างรูปเหมือนของพระชัยวรมันที่ 7 ทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ถ้าใครอยากรู้ว่าพระชัยวรมันที่ 7 มีใบหน้าอย่างไรก็ให้ดูได้จากใบหน้าของพระองค์นี้
ข้อมูลจาก ท่านBaramee Raktham

ຫລວງພີ່ ໂຈ້

18 กรกฎาคม 2019

พอจะทราบว่าเป็นรุ่นทิ้งทวน
หลวงป๋าดำหริให้จัดสร้างโดยหล่อจากพิมพ์เดิมหรือถอดพิมพ์มาจากพระกรุโบราณ หล่อด้วยเนื้อกายสิทธิทองปลาไหลและสุริยันราชา ใครมีข้อมูลอะไรบ้างแชร์ให้ทราบหน่อย

Nattapas March Pranishautra เป็นเนื้อ ฉกษัตรครับ ไม่ใช่ สุรยันราชาเพียวๆ แต่ แก่ สุริยัน …

Nattapas March Pranishautra ท้องปลาไหลน่ะ เพียวๆ

ຫລວງພີ່ ໂຈ້ สาธุๆๆ

Surasit Jaisai พระพุทธชัยวรมัน(ศิลปะนครวัดบายน)
กล่องกำมะหยี่สีเขียว – เนื้อสุริยันราชาผสมเนื้อเบญจสิทธิ์ รวม ๖ ชนิด
กล่องกำมะหยี่สีแดง – เนื้อทองท้องปลาไหล

เครดิต อ.อุดม ตรีชั้น ผู้ดำเนินงาน

Udom Ruangsurat มีใครพอจะมีข้อมูลใหมครับ
ถึงความเกี่ยวเนื่อง ระหว่างหลวงป๋าและพระชัยวรมันที่๗ ฟังเป็นวิทยาทานครับ

Sopanut Khanthong ในสมัยขอมพระชัยวรมันมีมากพระองค์ แต่พระชัยวรมันที่7ที่สร้างนครธม(นครวัดสร้างโดยพระเจ้าสุรยวรรมันที่ 2)คืออดีตของหลวงป๋า นครธมอยู่เหนือนครวัด กินอนาเขตมากมายน่าจะมาถึงเมืองกาญน์เลยนะครับ นครธมสร้างโอยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 และรัชทายาท

ในภาพอาจจะมี สถานที่กลางแจ้ง และธรรมชาติ

Udom Ruangsurat Sopanut Khanthong ขอบคุณมากครับ ทำให้ทราบว่า ทำใมวิสัยพระโพธิสัตว์อย่างหลวงป๋า จึงต้องขยันลงมาสร้างบารมี ให้เต็มเร็วๆ

Kanittha Ardwichai สาธุ

พระมหานิยม โชติวํโส บูชาได้ที่ไหนราคาเท่าไหร่ขอรับ

ຫລວງພີ່ ໂຈ້ ทราบว่ายังมีให้ทำบุญที่ประชาสัมพันธ์ องค์ละ10,000บาท

Sopanut Khanthong รุ่นนี้ถอดพิมพ์มาจากองค์ทองคำของหลวงป๋าที่ได้มาจากพระราชพรหมเถรครับ นำพิมพ์มาทำพระครั้งแรกในปี2556 จำนวนรวม 40 องค์ แยกเป็น เนื้อสุริยันราชา 20 องค์ เนื้อทองทองปลาไหล20 องค์ ทราบว่ามีน้อย น่าจะทำหลัง 40 องค์นี้หรือพร้อมกัน)

ต่อมา 28 กันยายน 2561 หลวงป๋าท่านให้คุณปิง(ช่างศิลปทำพระให้วัด) และอ.อุดม ตรีชั้น ทำพระรุ่นนี้ครับ(ทำเสร็จท้ายสุด) และท่านได้อธิฐานจิตเนื้อไว้ให้แล้วครับ(เหมือนท่านรู้ว่ารุ่นนี้เสร็จช้าออกไป)
แยกเป็น เนื้อ
1 วัชรธาตุ (ไม่ทราบจำนวน)
2 ทองทองปลาไหล 1800+200(ให้เจ้าภาพ)
3 สุริยันย์ราชา1800+200(ให้เจ้าภาพ)
เนื้อสุริยันตร์ราชานี้พิเศษคือ จะทำให้ครบ2000องค์เนื้อไม่พอเลยผสมเนื้อเบญจสิทธิ์(5)ลงไปด้วย (อาจเรียกเนื้อฉกษัตย์(6))

พระรุ่นอธิฐานจิตแบบเป็นทางการทั้งชุดคือ 19 ตุลาคม 2561 หลวงป๋าท่านอธิฐานจิตไว้แล้วครับ ท่านสั่งทำทุกรุ่นทุกแบบ ในวันพุทธาพิเสกจริงผู้ที่ตาดี(ธรรมกาย)ก็จะเห็นว่าท่านมาทำอีกครั้งนึงด้วยครับ ทำให้พูดได้ว่าพระซีรีย์ 19 ตุลาคม 2561 ท่านอธิฐานไว้ทั้งตอนเป็นมนุษย์และเทพครับ(ชั้นดุสิต)

วิมังสา อิสะวาสุ งานชิ้นท้ายสุดของหลวงป๋า

Surin Temudom ในรูปนี้คือ พระชัยวรมันที่ 7 รุ่นแรก ที่สร้างในปี 2556 จำนวน 40 องค์ เป็นเนื้อสุริยันราชา 20 องค์ และเนื้อทองทองปลาไหล 20 องค์

ChokChai Kittiyanpanya ผมชอบเรื่องตอนหลวงพ่อภาวนาฯ(ตอนนี้เป็นพระราชพรหมเถร)ใช้ญาณทัศนะ บอกให้ลูกศิษย์ไปนำพระองค์นี้ขึ้นมา แถมพอได้มาแล้ว ท่านก็บอกให้เอาไปให้เจ้าของที่แท้จริง(คือหลวงป๋า) โอย 2ท่านนี้เขาผูกพันธ์กันแน่นมากๆ ชอบๆ

Surasit Jaisai เรื่องผู้ที่ไปขุด
ผมได้ทราบข้อมูลที่ถูกต้องจากอ.อุดมว่าผู้ที่ไปขุดคือคุณปิงครับ

ຫລວງພີ່ ໂຈ້ คนนี้เขาไม่ค่อยชอบให้เอ่ยชื่อน้ะ

Surasit Jaisai ຫລວງພີ່ ໂຈ້ กราบนมัสการครับ เนื่องจากตอนนั้นมีลูกศิษย์ท่านหนึ่งได้ถ่ายทอดข้อมูลผ่านเฟ๊ซในเรื่องนี้คลาดเคลื่อนบุคคลที่ไปขุด
ผมพิจารณาบริบทว่าไม่ได้เป็นปาฏิหาริย์ของบุคคลที่ไปขุดพระแต่อย่างไร เพียงได้รับคำสั่งให้ไปขุด มีโอกาสจึงขออนุญาตเจ้าตัวไว้แล้วครับ ว่าขอเล่าชื่อบุคคลจริงที่ถูกต้องในหมู่ศิษย์ เพื่อความถูกต้องในข้อมูลสืบไปครับ

ຫລວງພີ່ ໂຈ້Surasit Jaisai ดีงาม

Surasit Jaisai

Nattapas March Pranishautra หลวงป๋า ให้ ถอดพิมพ์ไว้ น่าจะมีนัยยะ นะครับ ทำสองครั้งด้วย บารมีของท่านสมัยเป็น พระเจ้าชัยวรมันยังคงอยู่ เสมอ ใน ที่บริเวณนี้ ใครไม่มี รีบไปหานะครับ แต่ แถวนี้น่าจะมีกันหมด