ครั้งเเรกที่ปิติมากเลยครับ
ประมาณปี 2545 ผมนายพรพิชัย กิตติอภิญญา ได้นำพา ลูกศิษย์ท่านหนึ่งขกอง “หลวงป๊า” ไปกราบเรียนพบ
“หลวงป๊า” เนื่องจากท่านนี้ในสมัยแรกๆ คือพระรูปแรกที่อุปสมบท โดยโครงการ มูนิธิพุทธภาวนาวิชชาธรรมกาย
(ถ้าข้อมูลผิดขออภัยครับ)
เริ่มเรื่องนะครับ ศิษย์ผู้นี้คือ นายบุญเลิศ ทับกลัด
ขออณุญาติเอยนามครับ
มีปัญหาทางร่างกาย อยู่ๆ
ก็ง่อยเปลี้ย เสียขาเดินไม่ได้มาอย่างกระทันหัน เรื่องรักษา ก็ไม่ต้องถาม ที่ๆไหนเขาว่าดีก็ไปหมดทุกที่แล้ว ก็เลยถามพี่เขาว่า พี่บุญเลิศ ไปกราบป๋ากันไหม อีกสองวันต่อมา แกบอกว่าให้พาไปหาป๊าหน่อย รุ่งขึ้นก็พาไปวัด พอถึงมหาชัยก็เกือบเที่ยงแล้ว รถติดมากๆ
มองยังไงก็ไม่ทันเที่ยง
ล้าน% ซึ้งถ้าป๊าพอเข้ากุฏิ(9)ก็จะไม่รับแขกแล้ว
แต่พี่บุญเลิศก็พูดว่าทัน ผมเรียนท่านแล้ว ท่านจะรอ (เรียนตอนไหนหละ ก็นั่งรถมาด้วยกัน) ช่างเถอะพอไปถึงก็เวลาใกล้ๆ 13.00น.แล้วก็อุ้มพี่บุญเลิศ เข้าไปที่กุฏิ9 และบอกสามเณรว่ามาเรียนพบป๊าครับ ได้ยินเสียงป๊าเรียกเข้าไปพบ
ป๊านั่งรออยู่แล้วก็ถามไถ่นิดหน่อย ส่วนตัวผมก็เหนื่อย ก็เหมือนอุ้มลูกขนุนใหญ่มาครับ พอสักพักก็ ก้มลงกราบที่เท้าป๊า
พอเงิยหน้าขึ้นมองป๊า ใครเคยเจอบ้างไหมครับสำหรับตาเนื้อธรรมดาๆอย่างเราเนี่ยครับ กายป๊าสุขเป็นทองมี รัศมี
รอบกายป๊า และผิวพรรณของป๊าเป็นกำมะหยี่
เหมื่อน “ขออภัยครับ”
สะท้อนพันธ์ทับทิม สวยจนน้ำตาผมไหลเลยครับ
มาถึงเรื่อง พี่บุญเลิศต่อนะครับ ป๊าบอกว่าเอาพระกิ่งนี้ไปนะ คือ
(พระกิ่งสัมมาอะระหัง)
เอาไปทำน้ำมนต์กินเองนะทำเป็นใช่ไหม พี่บุญเลิศ ก็ตอบว่าเป็นครับ ป๊าบอกว่าองค์นี้หล่อมาไม่สวยคือหูหายไปข้างหนึ่ง ป๊าบอกว่าโรคภัยจะได้หาย หลังจากกราบลาหลวงป๊า กลับมาบ้านแล้วพี่บุญเลิศก็ไม่ได้ไปหาหมอ ไม่ได้ไปนวดที่ไหนอีกเลย แต่ด้วยบารมีของ พระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์ บารมีของหลวงปู่ บารมีของ
หล่วงพ่อพรหมเถร และบารมีของหลวงป๊า
(เป็นความเชื่อส่วนบุคล)
ได้ช่วยปัดเป่าโรคภัยให้พี่บุญเลิศ หายโดยสิ้นเชิง
ในเวลาประมาณ 3-5วันผมจำไม่ได้ เป็นที่อัศจรรย์ ย่างมากครับ

กระผมเขียนมาเล่าสู่กันฟังด้วยความเคารพในครูบาอาจารย์ทุกๆท่านเป็นอย่างสูง มิได้คิดรบหลู่แม้แต่น้อย ผิดพาดข้อใดก็กราบขอขมา ณ.ที่นี้

Comments

comments